domenica 20 febbraio 2011

'U piru nanu


Di pira, ‘u piru nanu nun ni faciva nenti,

ma pampinazzi e ccippiteddra sulamenti.

E po’, vasciu a com’era, a nenti sirbiva,

mancu tecchia d’ummira ‘a stati faciva.



Si dava l’aria d’arbulu beddru e ‘ranni,

e gudiva si a l’antri capitavano malanni.

Si vappariava di so’ qualità unichi e rari

ma sulu sparlari a tutti l’antri sapiva fari.



Vidennu sta cosa ‘nutili, allura,‘u patruni

un jornu ci va duna un corpu di zappuni,

ca cu tutta ‘a radica ‘u stava scippannu,

po’ lu lassà a  patti: fari pira ni l’annu.



‘U piru nanu parsi ca capì l’avvirtimentu,

e vonzi cangiari carattiri di ‘ddru mumentu.

A primavera si inchì di tanti beddri shuri,

pi fari a vidiri a tutti quanti ‘u so valuri.



Po’ ‘u patruni va pi cogliri ‘i pira, finarmenti,

ma a la cuntata… c’era un piru sulamenti:

un poviru piru tuttu purritu e abburdunatu.

Ma si sapi:“Cu nasci tunnu ‘un mori quatratu”.



Piru nanu, malufattu e ‘ntussicusu;

cosa ‘nutili, sivusu e mmidiusu;

mancu pi fari ummira veni usatu;

facisti un fruttu sulu e abburdunatu.
(Pino Bullara)




Nessun commento: