lunedì 31 maggio 2010

'A vita di l'omu.


Diu crià l'armari, po' c'un pezz'i crita
fici l'omu, a so 'mmagini, cu 'i so ita.
"Sestu jornu". E finì di fari 'u munnu.
Po' chiamà tutti quanti 'ntunnu, 'ntunnu.

«Tu si sceccu, dissi, ti tocca travagliari,
ascuntari; sissant'anni tu ha campari.»
«Tutti chist'anni di travagliu e di suduri!
Fammi campari sulu vint'anni, o Signuri!»

Accussì arrispunnì 'u sceccu, seriu, seriu.
«S'è chistu ca vo'... sia fatto 'u to disideriu.
Tu si sceccu, dissi Diu, ti tocca travagliari,
ascuntari; vint'anni tu ha campari.»

«Tu si cani, dissi Diu, 'a casa ha guardari
sulu ha stari; vint' anni tu ha campari.»
«Tutti chist'anni sulu e cu 'stu pisu 'ranni!
Ah Signuri! Fammi moriri a deci anni .»

Addumannà 'u cane, comu fussi vastuniatu.
«Accusì sia. 'U to disideriu veni accuntitatu.
Tu si cani, dissi Diu, 'a casa ha guardari,
sulu ha stari; deci anni tu ha campari.»


«Tu si scimia, dissi Diu, arridiri ha fari ,
cca e drà ha santari; vint'anni tu ha campari.»
«Tutti questi anni sputtuta e di santari!
Ah Signuri! Sulu deci anni fammi stari!»

Arrispunnì 'a scimia, ca facci calata.
«E sia. Tu, videmma, veni accuntitata.
Tu si scimia, dissi Diu, arridiri ha fari,
cca e drà ha santari; deci anni tu ha stari.»


«Tu si omu, cu 'ntelligenza movi li ita,
tu cumanni; vent'anni dura 'a to vita.»
«Accussì picca! »Dissi l'omu arrisintutu.
«Dunami l'anni ca l'antri 'un hannu vulutu.»

Arrispunnì l'omu a Diu, senza russuri.
«E sia chiddru ca vo', ci dissi 'u Signuri.
Tu si omu, cu 'ntelligenza movi li ita,
tu cumanni, ottant'anni dura 'a to vita.»


Ora, accussì è fatta la vita di la genti:
pi vint'anni, 'na vita d'omu veramenti;
pi quaranta, 'na vita di sceccu issaru, (1)
pi purtari intra, un tozzu di pani amaru;

po' l'omu è un cani sulu, pi deci anni,
a guardari 'na casa vacanti e 'ranni;
quannu i niputeddri accumincianu arrivari,
comu 'na scimia, cu iddri si metti a jucari;


e quannu addiventa 'nzallanutu e malatu,
d'ognunu accumincia a essiri abbannunatu:
ora ni 'sta casa, ora ni chiddra campa...
finu a quannu Diu 'un si l'arricampa.
                                          (Pino Bullara)
(1) Asino addetto alla macina e
al trasporto delle pietre di gesso.

Nessun commento: